Beste ‘tipgevers’,
De afgelopen 24 uur bereikten mij drie verzoeken om aandacht te besteden aan een bepaald onderwerp.
Verzoek 1:
Verzoek 2:
Verzoek 3:
De eerste twee gingen over een motie om het EOKM (geen flauw idee wat dat is) kinderporno te laten opsporen, waar D66 in de Tweede Kamer als enige partij tegen stemde. De derde ging over de gelegaliseerde dierenmishandeling in de Oostvaardersplassen.
Even voor de goede orde: kinderporno en dierenmishandeling kunnen mij niet hard genoeg worden bestreden, misschien nog wel harder dan D66 in het algemeen en Kajsa Ollongren in het bijzonder.
Het gaat me om de verzoeken.
Als mijn moeder vroeger een minder leuke karaktereigenschap van mij moest noemen, was het ‘dwars’. Dat was ik en ben ik, want ik ben het product van twee ouders die allebei ook ‘dwars’ waren. ‘Dwars’ betekende bij ons: extreem eigenzinnig. Wij lieten (en ik: laat) ons niets zeggen.
Betekent niet dat we niet bereid waren (en ik: ben) om iets voor anderen te doen. Maar we hadden nog een karaktereigenschap: extreme taalgevoeligheid. Eén verkeerd woord en we zetten de knop ‘dwars’ aan.
Kom ik op Paul Meijer, Nathalie Luteijn en Joke van der Voet.
Tegen jullie zou ik willen zeggen: zó dus niet.
Je hoort mij over waarover ik het op een bepaald moment wil hebben, Paul Meijer. Er komt geen briefje van mij over een of andere tussendoormotie als je denkt mij aan het werk te zetten met de vuige suggestie dat D66 kinderporno in stand wil houden, Nathalie Luteijn. Je spant mij niet voor een karretje met de suggestie dat ik me aan een bepaald onderwerp niet durf te wagen, Joke van der Voet (met je kleutersmiley).
Als ik op die toon word aangesproken, word ik ‘dwars’.
Er zijn trouwens best manieren waarop ik wel aan de slag ga (als het past in mijn agenda en interesse- en kennisgebieden en er die dag niks belangrijkers is).
Manier 1: huur me in. Voor leuk werk kost ik 100 euro per uur, voor niet leuk werk 400 euro of meer per uur. Exclusief BTW.
Manier 2: stuur me een mailtje, zet in de onderwerpregel ‘tip’ en leg me in drie regels uit waarom ik over een bepaald onderwerp zou kunnen schrijven, wat volgens jou mijn standpunt zou kunnen zijn en vooral: waar ik de relevante info vind die dat standpunt onderbouwt. Dan zoek ik zelf de tegenargumenten er wel bij, want ik ben – net als mijn ouders – iemand die zich breed oriënteert voor ie een mening ventileert. En misschien schrijf ik dan (min of meer gratis) wel over het onderwerp dat jullie zo aan het hart gaat.
Maar woorden als ‘moeten’ en ‘niet durven’ of valse beschuldigingen aan het adres van (zelfs) D66 leiden bij mij maar tot één ding: ‘dwarsigheid’. Ik zal er dan juist alles aan doen om die onderwerpen een tijdje te mijden als de pest en lekker mijn eigen topic te zoeken.
Dat is heel kinderachtig, ja.
Maar zo ben ik.
Groet,
JanD
PS. Alleen de vrijheid is mijn baas (en mevrouw Dijkgraaf natuurlijk).
