De NOS slaat weer toe, dit keer met een tenenkrommend artikel over ‘polyamorie’. Een begrip dat zo onbekend is in de taal dat mijn spellingscontrole het niet eens herkent. Toch vindt de NOS het goed genoeg om er een gehele pagina aan de wijden, inclusief interviews en bijbehorende video’s. De NOS is dus weer eens uw belastingcenten over de balk aan het smijten door een stuk te publiceren waar niemand op zit te wachten.
De NOS denkt weer een groep mensen te hebben gevonden die een stem moeten hebben. Niet met enig wetenschappelijke onderbouwing aan de basis, maar zich baserend op een ‘gevoel’:
“Er zijn geen betrouwbare cijfers over het aantal polyamoristen in Nederland of in welk land dan ook. Toch denken experts dat polyamorie steeds populairder wordt. “Polyamorie is het nieuwe gay, is een beetje mijn indruk”
Aldus Stefan Ossmann, die aan de Universiteit van Wenen promoveert op het onderwerp:
“Het wordt echt een beetje hip. Je ziet het ook steeds meer in series, zoals You me her.”
Bovenstaand citaat geeft exact aan waar het mis gaat. Hoe kan het in godsnaam zo zijn dat er ‘geen betrouwbare cijfers’ zijn in welk land dan ook, maar experts wel er iets van ‘denken’, dit het ‘nieuwe gay’ en een beetje ‘hip’, en er ook nog op kunnen promoveren
Polyamorie, wat is het eigenlijk? Volgens de website Plukdeliefde is dit:
“Het vermogen van mensen om meerdere liefdesrelaties te hebben, waarbij erotiek en intimiteit onderdeel kunnen zijn van de relaties.”
Gewoon een vrijgezel die er een paar gezellige scharrels op nahoudt dus. Sommige mensen blijven dat de rest van hun leven doen en dat is prima (krijg alstublieft geen kinderen maar ga uw gang). Als Chris Zegers bij RTL Late Night de expert moet zijn om ons in te lichten over polyamorie met verstandige uitspraken als: “Ik vind het ook moeilijk om monogaam te zijn in een relatie” en “Ik vind monogamie zo onnatuurlijk”, dan slaan de stoppen door. Onnatuurlijk! We kunnen zo nog wel een paar dingetjes opnoemen: het dragen van kleren, het scheren van een baard, het rijden in een auto, het persen van een sinaasappel, het gebruiken van een toilet.
De gevolgen voor de kinderen van polyamore stellen zijn groot. Kinderen die niet meer weten welke man of vrouw er deze keer weer bij het ontbijt aan de keukentafel zit. Kinderen die elke maand weer een verhaal over liefdesverdriet van hun ouder moeten aanhoren omdat de polyamore partner toch niet zo heel erg polygaam bleek te zijn.
“Mensen worden al snel gezien als onverantwoordelijk en onvolwassen, of dat ze geen goede partner of ouder zijn”, zegt deskundige Klesse. “Vrouwen krijgen dat stigma nog wat sneller dan mannen.”
Ja, Klesse. Het is namelijk bewezen dat kinderen van gescheiden ouders er vaak veel minder goed aan toe zijn dan kinderen van ouders met een stabiele vaste relatie. Het is voorstelbaar dat zoiets niet moeilijk is om te bewijzen bij polyamore stellen aangezien dat een soortgelijke geestelijke marteling voor kinderen moet zijn, alleen dan veel erger.
De NOS zegt het zelf al:
“Non-monogaam zijn betekent dat je meer dan één partner hebt. De bekendste vorm is vreemdgaan.”
Inderdaad, dat is het, en niet meer dan dat. We leven blijkbaar in een wereld waarin , waarin de labeldrang van ordinair vreemdgaan breed uitgedragen wordt door de media, met de NOS als moraalridder voorop.
