De Egyptisch-Duitse politicoloog, publicist en islam-criticus, Hamed Abdel-Samad, is kwaad. In zijn boek ‘Mohammed – een afrekening’ uit 2015 schetst hij de profeet als een gekwelde, paranoïde buitenstaander en een massamoordenaar, die over lijken ging om zijn doelen te bereiken. Die toon (‘tenor‘) gebruiken is niet veilig voor Abdel-Samad, maar ook niet nieuw. Al sinds 2013 circuleren er allerlei oproepen om de schrijver te vermoorden, en in antwoord daarop beschuldigt Abdel-Samad het Moslim Broederschap van ‘islamitisch-fascisme’. Naar aanleiding van de aanslagen in twee kerken in Egypte publiceerde hij de volgende tekst op Facebook.
“De religie van de vrede heeft weer toegeslagen. Op Palmzondag zijn twee christelijke kerken in Egypte de lucht in gejaagd! Tientallen doden en vele gewonden. Parijs, Berlijn, Londen, Stockholm, Alexandria. Egyptenaren, Tunesiërs, Somali, Oezbeken, bekeerlingen; alles en iedereen hebben niets te maken met de islam! Degenen die al lange tijd de ziekte in het hart van de islam ontkennen en verdoezelen, hebben nu niets beters te doen dan de boel te sussen. Dit zijn degenen die al jaren voor de islamisten, zelfs hier in Duitsland, propaganda plegen, en mij een provocateur noemen. In plaats van de werkelijke oorzaken van het geweld aan te pakken, nemen ze eerder een slachtofferrol aan en spreken van islamofobie. Helaas worden ze ondersteund door sommige naïeve journalisten en seniele politici. Ik veracht u allen, onverbeterlijke demagogen en maak jullie verantwoordelijk voor de ellende!”
Brede bekendheid kreeg Abdel-Samad in Duitsland voor zijn boek “Mijn afscheid van de hemel” (2009). Het boek is geen afrekening met zijn cultuur, zei hij daarover, noch een oproep tot afvalligheid, maar slechts een zoektocht naar een verklaring voor de tegenstrijdigheden in zijn leven. Na publicatie in Egypte werd er een fatwa tegen Abdel-Samad uitgesproken en moest hij onder politiebescherming geplaatst worden.
In zijn waarschuwing voor het “islamofascisme” roept Abdel-Samad al jaren op tot een ‘Islam Light’ in Europa, waarin voor sharia, jihad, “sekse-apartheid”, “bekeerzucht” en “Anspruchsmentalität” (de mentaliteit om altijd op alles aanspraak te kunnen maken) geen plaats is. Hij bekritiseert de “appeasement-houding” van (Duitse) politici ten opzichte van de islam, waarbij ze de angst voor de islam uit het politieke debat zouden weghouden. Juist deze opstelling leidt volgens Abdel-Samad tot wrok bij het (Duitse) volk.
