“Na zestien jaar Turkije woon ik met mijn gezin weer in Nederland. De laatste jaren konden we niet meer om de verplichte religielessen heen en daar hielden mijn dochters meestal hun mond omdat de leraren of de klasgenoten anders over hen heen zouden vallen. Het was tijd om te gaan.
In Turkije heeft de halve democratie, waarbij militairen achter de schermen de baas waren, plaatsgemaakt voor religieus fascisme. Niet ondanks, maar dankzij het electoraat. De meerderheid stemt elke keer weer op de man die het basisprincipe van de scheiding der machten ter aarde heeft besteld.
Het gaat niet samen: democratie en islamitische landen, zoveel is duidelijk nu het laboratorium Turkije in lichterlaaie staat. De wetgeving in de koran maakt het onmogelijk om een land te creëren waar de universele, democratische wetten worden nageleefd en waar de mensen in vrijheid hun mening kunnen verkondigen. Als het erop aankomt, is het altijd het woord van de mens tegenover dat van Allah.
Als ze [Europese moslima’s] zo slim zijn om de moeilijkste universiteiten te doorlopen, zetten ze wellicht nu en dan ook vraagtekens bij sommige passages in de koran. Hoe lang kan dan het geloof, dat meisjes extreem achterstelt op hun broers, standhouden?”
De Turkse journalist en schrijver Erdal Balci verliet Turkije om aan het oprukkende islamofascisme te kunnen ontkomen. Terug in Nederland beseft hij dat islam en democratie nooit samengaat. Maar houdt hij hoop op veranderingen vanuit het Westen, omdat alleen daarvandaan de verandering kan komen. In de Groene Amsterdammer.
