“Het Westen heeft lang geloofd in de romantiek van het exotische. Oriëntalisme is een manier om culturele verschillen weg te poetsen en alle vormen van misbruik goed te praten. Sheherazade, de harem en het buikdansen was voor sommige westerlingen een tapijt om het leed dat de islamitische vrouw ondergaat onder weg te vegen. Maar vandaag de dag, dankzij de instroom van vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrika, wordt de ziekelijke relatie met vrouwen in Arabische landen ook zichtbaar in Europa.
Wat lange tijd een vreemd onderdeel van vreemde verre plaatsen was, is nu een cultuurstrijd die wordt uitgevochten op Europese bodem. Cultuurverschillen die ooit konden worden verzacht door afstand en morele superioriteit zijn nu een serieuze dreiging geworden. In het Westen ontdekt men, met stijgende verbazing en angst, dat ‘seks’ in het Midden-Oosten doodziek is, en dat de ziekte zich verspreidt in hun eigen land.”
Het is geen citaat uit een NRC-stuk van Hafid Bouazza. Ook is het geen citaat van een stuk op Geenstijl. Het is zelfs niet afkomstig uit de nieuwe bundel van een Jonge Schrijver uit een stuk op De Correspondent uit een essay van een scholier journalistiek Windesheim voor het vak constructieve journalistiek.
Nee, dit citaat is afkomstig uit een artikel in The New York Times. U weet wel, die keurige Angelsaksische kwaliteitscourant waar policor en links denken nog altijd belangrijke journalistieke normen en waarden zijn.
Zo nijpend is het probleem dus, dat zelfs de New York Times het durft te publiceren. Waarvoor hulde.
