“Dit jaar werd de Amerikaanse PEN-award, een prijs voor moed, toegekend aan de redactie van Charlie Hebdo. Een aantal bekende auteurs tekende protest aan. Ze waren het niet eens met de keuze, omdat Charlie Hebdo een karikatuur maakt van moslims en andere minderheden. ‘Wat ik dacht?’, vraagt El Rhazoui. Ze slaat haar handen met een dramatisch gebaar voor haar ogen. ‘De lelijkste karikatuur van de islam die ik ken, is gemaakt door de terroristen, niet door Charlie Hebdo. De opgetrokken rookgordijnen van onze vijanden hebben gewerkt. Nu heeft de verwarring ook onze intellectuelen en schrijvers bereikt.’
“Ze heeft geen goed woord over voor moslims die de leus ‘je suis Ahmed’ bedachten in reactie op ‘je suis Charlie’. Ahmed Lamrabet, de politieman die door de Kouachi-broeders vlak buiten het redactiegebouw door het hoofd werd geschoten, had een islamitische achtergrond. Ironisch dat juist een moslim stierf om de vrijheid van meningsuiting van een islamofoob blad te beschermen, meenden critici van Charlie Hebdo. El Rhazoui: ‘Ik heb Ahmed Lamrabet nooit gekend, maar ik ben verschrikkelijk trots op hem. En zijn islamitische familie was dat ook. Maar ook hier moeten we goed kijken naar wat er werkelijk achter ‘je suis Ahmed’ zit. Hier wordt een tragedie aangegrepen om de naam van een van de slachtoffers als instrument te gebruiken tegen de andere slachtoffers. Ik vind het schokkend.’
Maar ook in het zogenaamd liberale Westen is de vrijheid van meningsuiting in gevaar, merkt El Rhazoui. ‘Wie kritiek heeft op de islam, wordt al snel racisme en islamofobie verweten. Daarmee wordt elke discussie meteen in de kiem gesmoord. Verscheidene evenementen in Europa zijn geannuleerd om veiligheidsredenen, omdat we vandaag tegenover een monster staan zonder gezicht. Hetzelfde monster dat ook moordt in Libië, Nigeria en Syrië, omdat je bier drinkt of geen hoofddoek draagt.’
Als mensen ervan uitgaan dat je als Arabier hoofdzakelijk racisme moet bestrijden, dan leggen ze je een cliché op van een Arabier die zich op een bepaalde manier moet gedragen en denken.’ Ze slaat weer op tafel. ‘Dát is racisme.’ “
De Volkskrant interviewde Zineb El Rhazoui, journaliste bij Charlie Hebdo. Nadat aanhangers van de islam de redactie van Charlie Hebdo hadden afgeslacht kwam zij in het vizier van IS en andere islamitische radicalen. Sindsdien is ze één van de meest bedreigde (en meest beveiligde) vrouwen in Europa. Dankzij mensen als El Rhazoui, die nog liever sterven dan dat ze hun vrijheid inruilen voor onderwerping en onderdrukking, kunnen we weten hoe kostbaar en belangrijk ware vrijheid eigenlijk is. En ook hoe gevaarlijk het virulente ‘anti-racistische’ en ‘anti-islamofobe’ discours in Europa voor de vrijheid van expressie kan zijn. (Hele interview via Blendle.)
